Ey
Oğul!
İnsan
bedeninin mayası bir damla su,
Özü
ise topraktır.
İnsan
ruhunun mayası “aşk”
Özü,
Kur’an-ı Kerim’dir
Unutma!
İnsanlar,
ancak ve ancak
Kur’an’î
bir hayatla “özü”ne dönebilirler.
Oğul!
Bil
ki, kalpler fethedilmeden,
Bedenler
fethedilemez.
Kendi
kalbini fethedemeyen bir insan,
Başkasının
kalbini fethedebilir mi?
Unutma!
Cehaletin
ölçüsü:
Allah’ı
(C.C) bilip, bilmeme derecesidir.
Oğul!
Hastalık,
ansızın kapımızı çalıp,
Evimize
gelen bir misafirdir.
Kıymet
bilip, gelen ikrama;
İkram
ile mukabele etmek lazım.
Derdimi
seviyorum…
Derdi
vereni de
Unutma!
Sevmeseydi
derdi veren,
Verir
miydi derd-î “Aşk”ı
Oğul!
Hüzün
de bir hakikattir
Hüzün,
kalbi olgunlaştırır
Tıpkı
güneşin meyveyi
Olgunlaştırdığı
gibi
Unutma!
İnsan
kalbi hazinelerle doludur
Maharet,
Hazinenin
kapısını açabilmektir.
Oğul!
Şunu
bil ki:
“Yok”luk
içerisinde “var”lık arıyor insan
Oysa
“var”lık, yokluğun ta kendisidir.
Dünyada
en büyük zenginlik “yok”luktur.
Unutma!
O’nun
hazinesinde “yok”, yoktur.
Üzül
ama üzen olma…
Kırıl
ama kıran olma…
Ağla ama ağlatan olma…
Sev
ama sev-me-yen olma
Unutma!
Saf
ve temiz bir niyet,
Kötülüklere
karşı en büyük kalkandır.
Sabret
ve O’na sığın…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder