Zivistan bû. Xwedê rehma xwe ewqas dabû ku çokek/çogek
berf li erdê bû. Diya min a ku di nav nivînan de nexweş radimedî//radiket, kûrkûr
difikirî. Bo ku derdekî xwe hebû; kê wê royê/rojê karên malê bikira, kê yêmê /êmê
heywanên bêgûneh bidaya?
Ez çûm ba diya xwe, min destên we yên
bimbarek paç/maç kir û min got: Meraq/xem neke diya min/daye! Bes bila canê te
sax bî. Ez ê hiro/îro hemû karan bikim. Tu dibê çawa ne weyne/ne wisa? Ger tu
bixwazî ez ê yek bi yek ji te re bibêm/bêjim.
Di serî de ez ê sobeya te bi êzingên mazik
tije bikim û vexênim/vêxim. Vaye gumgumkê te jî tije av e. Çaxa ku ez li binê dewêr
hatim, heta we/wê demê av jî bikele înşelah ez ê çaya te kê/jî demkim.
Vayê pêşî ez ê dakevim axur; nav devir, binê
heywanan bi sizikê bimalim, zivil/zibil têxim sepetê/selikê û bavêjim
derve. Paşê sewa yêmkirine ez ê afirên wan paqij bikim. Dû re ez ê canega/ga û
mangeyan/çêlekan bi qaşaxiyê bixurînim. Li paş xûrandinê sewa ku binê heywanan
şil nebe, ez ê zibilê toz yê ku me berê da zûha kiribû li binê wan bireşinim.
Paşê ez ê herim kadîna resiyan. Resiyen ku
me di biharê de badabû hurkim/ biçirim. Resiyên hurkirî bi teştê
bigirim, herim kadîna kayê û bi torbeyekî/kîsekî kayê re tevlihev bikim. Ez ê bo
ku pezê reş/bizin û nêrî bixwin di nav dehîga ku me mehên payîz de hazir/amade
kiribû; hembêzek çilo derxînim û di kadîna wan de darxinim/daleqînim.
Dû re ez ê afirên mihikan/mehiyan bi kayê
tijî bikim. Paşe, bona mijandina berx û karikên
ku nû zayîne, ez ê wana li çîtê piçûk derxinim bibim ba dayikên wan. Sewa ku têr
biçêrên, ez ê dîk û mirîşkan derxînim derve; ger di pûnikê de hêk hebin, ez ê wan
hêkan bigirim têxim sepeta ku te di dîwêr de darxistiye.
Ez ê yemê /êmê ku li kadînê hatiye
amadekirin, bi heman rengî li afirên dewêr belav bikim. Paşê jî kuşneya ku me
bi distêr/destar hûr kiribû û du çeng avêtibû nav avê birijînim. Di dawiya
dawî de bo taştê ez ê derkevim qatê jor.
Min bona taştê, sewa diya xwe sifreyek
xweşik/dewlemend hazir kir. Di sifrê de/Li ser sifrê rûn û çolik, nanê gilgil, çengek
kakilên gûzan, zeytûn, mutiye/dims tuyan û tasek şîr heye/hebûn. Vaye rabe diya
min, rabe ku em bi hev re taştê bixwin.
Diya min got: “Lavkê min!.. Xwedê pî û
baskên te neişîne; Xwedê emrekî dirêj û bi xêr bide te înşelah.”
Piştî vê gotinê ez bi dengê tirimbêlekê bi
xwe hesiyam/şiyar bûm. Mixabin, derket holê ku ku ev tenê xewnek bû. Bêguman,
ez pir/zêde xemgîn û dilkeser bûm. Paşê min go/gote: Şikir ji Xwêdê re ku xewna
min bi Kurmancî bû.
Bimînin xêr û xweşiyê de.
Memdoğlu…
