Serzeniş!..

Geceyi aydınlatan, ay gibiydi gözlerin.

Lâl oldu bak yüreğim…

Kâğıda dökülmedi, nazlandı kelimelerim.

Toprağın kavurduğu ağustos sıcağında,

Çaresiz kaldı,

Üşüdü tüm umutlarım.

Zindan oldu saraylar, senden ayrı düşende.

Soldu hayallerim…

Gözyaşın sarsın beni, veda ettiğin yerde.

Gündüzün buza kestiği zemheri ayazında

Vakitsiz açtı,

Bahçendeki çiçekler…

Yağmur yeşertemedi, çöle dönen kalbimi.

Sendin benim can özüm…

Sığınsaydım bir kalbe, güle leke düşerdi.

Pembe uçurtma ile uçarken gökyüzünde,

Karayel gibi esip,

Savurdun küllerimi…

Memdoğlu…

Söyle Neden!?.

Odamı aydınlatan ay ışığında,

Sessizliğine sığındın gecenin.

Bir şiir dokundu yüreğime.

Eylül ne kadar masum ise!..

Ekim, o denli mahzundu yine.

Yanan kandillerde gece rakstayken hüzün,

Düşüyor aklıma ansızın,

Ayın şavkından farksız o yüzün.

Güneşte kuruyup, yağmurda ıslanan,

Sonbaharda resmiydi yine ayrılığın.

Her zorluk aşılır,

Yürekteki zorluk aşılır mı Leyla!?.

Yağmalanmış ülkemde,

İçin çeker vaveyla!..

Yıldızlardan taç yaptığım gökyüzü kıskansın.

Sana ait ne varsa dokun,

Dokun ki narınla harlansın.

Açsam da  kapasam da gözlerimi!..

Söyle neden?..

Neden, her yerde sen varsın!?.

Memdoğlu…

Kocaman Çocuklardık Biz!..

Bezden futbol topu,

Kese kâğıdından uçak,

Çamurdan oyuncaklar yapardık…

En lüks arabalarımız,

Asırlık ağaç kökleri olurdu…

Sıcak sac ekmeğine sürülmüş, şekerli;

Taze tereyağlı ekmeği çok sever,

Arkadaşlarımızla paylaşırdık…

Gökkuşağının renklerine ip bağlar,

Rengârenk hayaller kurardık.

Kavgayı bilmez,

“Küs” demeyi bile beceremez,

Küsemez…

Ser verir, sır vermezdik.

Kelâmdan çok, susmayı bilir,

Akşamı iple çeker…

Radyoda ki arkası yarınları dinlerdik.

Gaz lambası ışığında kitap okur,

Ders çalışırdık.

Yüreği kocaman çocuklardık biz…

Memdoğlu…

Nar-ı Aşk!..

Harabe olmuş gönül, yara kabuk bağlamaz.

Lokman Hekim de gelse, derde çare bulamaz.

Bakışın acı gülüş, sükûtun sessiz feryat.

Yokluğun ateş topu, varlığın ab-ı hayat.

Seninle arz-ı endam yaşamakmış baharı.

Bir tutam huzur sende, cennet-i alâ tadı.

Yüreğin ve gözlerin, sanki firdevs bahçesi…

Nazarın ömre ömür, ölüm aşkın katresi.

Yürekte kül olan, bir daha alevlenmez.

Aşk ateştir, alevlenir; yanar, yakar kül olmaz.

Aslolan, küllerinden tutuşmak alev, alev.

Bırak yansın cismi aşk, sen onun nurunu sev.

Memdoğlu…