Gün
çoktan bitmiş…
Bahar
henüz tasvirlerini göstermeden,
Yağmur
yağmaya başlamış…
Geceye,
yine hüzün çökmüştü…
Yağmur
dindiğinde!…
Körfezin
durgun sularına,
Bulutların
arkasından çıkan hilalin,
O
eşsiz görüntüsü yansımıştı…
Deniz
tefekkür halinde,
Rüzgâr,
hasreti terennüm ediyordu…
Sazlıklar
kıyama durmuş,
Kuşlar,
O’nu anmakla meşguldüler…
Hilal
ellerimi tutmamış…
Güneş
dünyamı aydınlatmamış…
Körfez
yalnızlığımı gidermemiş…
Ruhumun
kışı sona ermemişti…
Memdoğlu…
