Güneşe
perde olan bulutlar,
Bir
kez daha çatmış kaşlarını…
Baharın
doğum sancısı,
Zaten
hüzünlü olan gökyüzünün
Rahmet
gözyaşlarını dökmesine,…
Rahmet
gözyaşları da
Dünyayı
sarmalamaya hazırlanan
Altın
kemerin oluşmasına vesile…
Yağmur
damlalarının çığlığı olsa da
Gökkuşağı,
çocuklar ile dans ediyor.
Masumiyetin
nişanesi olan çocuklar,
Kuş
seslerini andıran cıvıltılarıyla,
Gökkuşağının
altından geçmek için
Koşuyor,
gülüyor, eğleniyor,
Âleme
renk katıyorlar...
Dünyanın
farklı bölgelerinde,
Gökyüzüne
kucak açan çocuklar,
Ya
bir kör kurşuna kurban ediliyor…
Ya
da kalbi körelmiş,
İnsan
suretindeki canavarların kullandığı,
“Elma
kokulu” gazları tadarak;
“Elveda
Gökkuşağı!” diyemeden!...
Derin
bir uykuya dalıyorlar…
Elveda
masumiyetin sembolü çocuklar!
Elveda
yağmurla gelen gelinlik!
Elveda
gökkuşağı!
Elveda
dünya!...
Memdoğlu...
