Derdim!...

Ah derdim! 

Ahh, derdim!
Kim derdi ki gül'e derdin?

Yarama tuz basmayın!
Derdim(i) bir tek, Yâr'a derdim...

Her insanın var bir derdi...
Kiminin gam, kiminin gam-sız derdi.
Yüreğimin ne dağlara, ne de okyanuslara derdi...
Derdini, sadece kelimelere yüklerdi...

Gül derdim!

Hiç olmazsa gül, derdim!...
Derdimin dermanı, gül derdim...
Yâr bana: "Gül bahçesinde, gül" derdi...
"Gül bahçesine girince,

Sadece gülü der", derdi...

Yârim: “Derdin nedir?” derdi…

Ama derdimi de bilirdi!..

Ve “gül, derdini söyle(ye)mez ki” derdi?...

Çünkü "gülün bülbüle, bülbülün güle” derdi…

Peki derdi olan neylesin, derdim?

"Dert ne kadar büyük olursa olsun,

O derdi verenden büyük değildir” derdi…

Meğerse “dertsiz aşk”, “aşksız dert”,  olmazmış…

Ben derdimi seviyorum...

O da bizi sever mi? 

Derdim…

Memdoğlu…