Kördüğüm!...

Yürek denilince!

Yumruk kadar olan bir et parçasından ibaret,

Kalp akla gelir.

Zannedilir ki atışların ritmi hep sağlıklıdır.

Oysa bilinmez…

Kalp ya yeni bahara, ya da kör karanlığa atar…

Göz denilince!

Dünyaya açılan pencere, nur ve aydınlık akla gelir.

Zannedilir ki pencere kapanır, hayat durur…

Hâlbuki ona özellik katan şey,

Acısını kapalı olan penceresinden,

Sessizce yüreğine akıtan bir inci tanesi,

Gözyaşıdır…

Oysaki bir kördüğümdür.

Hayat, nefes, göz ve yürek.

Ve onların derdi tektir.

Hayatın anlık nefesinde,

Gözün görüp, yüreğin hissettiği bir yudum sevgi…

Hepsinin özü kelimelerde saklıdır.

Bütün dünya sığar içine.

Oysa ta başlangıçta kendisini belli eder.

Zamanda, hayatta, yürekte ve nefeste…

Memdoğlu...