Nasıl
da masum bakardı ela gözlerin.
Ömrümün
demsiz, zamansız hazanı oldun.
Umut
olup, ışık verirdin yüreğime,
Ruhumun
kırıklarına merhemdi tebessümün…
Rüyalarımı
süslerdi o tatlı gülüşlerin.
Ekmek
gibi, nefesin; katık olurdu nefesime…
Su
gibi akardın kalbimin dehlizlerine,
Nazlı
bir çiçek olup açardın avuçlarımda…
Elveda
demeden yâr yola revan oldun.
Firakın
hem hüzün, hem ateş, hem vuslat oldu.
Laleler
boyun büktü, yüreğim sarardı soldu
İlmek
ilmek dokudun, can olup aktın canıma…
Gönlümün
matemi, bayramı sendin
Kavuşmak
mı, belki de bir gün?..
Çizerdi
resmini bulutlara gözlerim.
Yazıl(a)mazdı
ancak yaşanırdı özlemin…
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder