Ansızın çıkıp gittiğin gün!...
Karardı ruhum,
tükendi can özüm.
Denizde savrulan
başıboş bir sandal gibi
Sahilden sahile savruldum…
Ve bilinmeyene başladı göçüm…
İzlerini aradım koca âlemde…
Ne bir ses, ne bir nefes…
Yürüdüm yürüdüğün yollardan.
Düşlerken o heybetini…
Kalbimdeki “acı”yı hafifleten
Amberin kokun ile huzur buldum…
Hayallerim tavan aralıklarına
gizlenmiş…
Ruhum, beyaz kelebeğin
kanadında asılı.
Yaşarken ölmeyene, ölmek zor…
Yürek pare, pare…
Esaretim devam ediyorken…
Göçüm, son-suz-lu-ğa….
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder