Kaçıncı Veda!..

Giryan ediyor canım, ötmese de bülbül.

Tek hecelik bilmece, nadide bir gonca gül,

Ne zormuş, onu yüreğinde saklamak.

Sussa da dil, od gibi yakıyor yâri beklemek.

Hasreti yudum yudum yutarken acıyla,

Sessizliğe büründü ruhum, senden uzakta.

Her içtiğim katrede çekilirken içim,

Yeter ki sen dön, yerine ben giderim.

Sararmış yaprak gibiydi aynanın yüzü.

Kırışık kaş altında iki çift gözü,

Emanet ederken, kalbi; kalbe koyana!

“Bu kaçıncı veda?” dedi, sonbahara!..

Memdoğlu...