Lamba!...

Gövdesinden asılıydı,

Sessizce bekliyordu duvarda

Şükür katığı, sabır sığınağıydı.

Ye’se düşmez, vazgeçmezdi tevazudan…

Bakarken aynaya!...

Yüzünde hüznün ve acının…

Ellerinde çilenin derin izleri…

Sağında kâinatın reçetesi Mushaf…

Solunda medeniyetin ol taşları kitaplar…

Kimlere yol göstermedi ki?...

Yüreğiyle dokunurdu âleme.

İçini yakanla yanar,

Yanarken ışık olurdu hanelere.

Aydınlatırken etrafını…

Öksürük tutar, kesilirdi nefesi…

Uzun sürmedi bu hali…

İnsan eliyle terk edildi ölüme…

Memdoğlu…