Kalemimle
dertleştim yine…
Yâd
ettik seni.
Ben
konuştum o dinledi,
O
söyledi, ben hüzünlendim…
“Hüzün
nimettir, kalbi olgunlaştırır” dedi.
Bir
kez daha hüznüme ortak olup,
Seni
yazdı kalbime…
Sen
ki!...
Deniz
kadar hırçın, atmaca kadar asil…
Su
kadar pak, gökyüzü kadar berrak.
Çay
kadar yeşil…
Demî
kadar huzur verirdin.
Gözlerindi,
gözlerime tebessüm eden…
Yüreğindi
sır olup yüreğime akan…
Bak!...
Yokluğunda
ıslandı yine avuçlarım.
Kanayan
yaram değil, sadece hayallerim…
Ruh,
sen de tutsak,
Yürek
narında yanıyor…
Yalnızlık
firarda, şiirler mahkûm,
Kelimeler
dar ağacında…
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder