Söyleyin,
pencereme konmasın bülbül!...
Gönlümün
dermanı gül açmayınca.
Ellerimi
kelepçeleyip atın zindana,
Ömrümün
fermanı yâr gelmeyince…
Verdiğim
sözden dön(e)mem asla!...
Zincirlere
vurup, ateşe atsan da.
İçimdeki
fırtına dinmedi hâlâ,
Ücra
bir liman şehrinde, sen olmayınca…
Mevsimler
geçse de yine yalnızım!…
Turnalar
gurbetten selam getirmeyince.
Kalbimde
yaktığın ateşi söndüremedim,
Ok
oldu kirpiklerin, göz vefa bilmeyince…
Kalem
yas tutup, kâğıt feryat ediyor!...
Adına
yazdığım şiir okunmayınca.
Döktüğüm
gözyaşları dinmesin artık.
Lâleler
baharda çiçek açmayınca...
Unut(a)mam
o güzellikleri, hep duamdasın!...
Kardelenler üşüyüp boyun bükmedikçe.
Geldik
gidiyoruz, gelip de kalan yok,
Konduğum
mezarda, sen olmayınca…
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder