Ayrılık!...

Gönül-hanemiz şenlendi, şükürler olsun.

Büyüttük, kokladık, evlat ayrılık…

İbretle baktık biz bu dünyaya. 

Geldik, gördük, gidiyoruz ayrılık…

Bülbüller konardı gamzelerine…

Ansızın geldin, çattın ayrılık.

Yâr diye inledim, bekledim durdum.

Sundun acı şerbetini, içtim ayrılık…

Gözlerin âlem’deki pencereydi…

Kör ettin, kararttın, elem ayrılık…!

Sonu vuslat mı bilemedim?

Rüzgâr olup estin, kırdın ayrılık!

Mum gibi erirken hasretinle ben…

Pervanem oldun, döktün ayrılık.

Kalbimde yeşeren sevgi çiçeğimdin.

Sararttın ruhumu, kuruttun ayrılık…

Ölüm kavuşmaktı, belki de…

Derdime çare, olmadın ayrılık?...

Yürekteki yangını söndüremedin,

Yanan ateştin, kor ettin ayrılık…

Memdoğlu...

Her Şey Sen'i Hatırlatıyor..!

Deniz maviyi, mavi gökyüzünü…

Gökyüzü martıları, martılar özgürlüğü…

Özgürlük var olmayı, var olmak yok’luğu;

Yok’luk Sen’i, Sen her şeyi…

Her şey, yine Sen’i hatırlatıyor.

Gül bülbülü, bülbül figanı…

Figan ayrılığı, ayrılık ölümü,

Ölüm toprağı, toprak anneyi

Anne cenneti, cennet Sevgili’yi

Sevgili, sevgiyi ve şefkati hatırlatıyor.

Kâinat güzelliği, güzellik sanatı

Sanat sanatçıyı, sanatçı yapıyı,

Yapı ustayı, usta yolculuğu…

Yolculuk dostu, dost vefayı…

Vefa, ahde vefayı, ahde vefa Sen’i hatırlatıyor.

Ağaç çınarı, çınar tarihi,

Dal kardeşi, kardeş birliği,

Birlik gücü, güç adaleti…

Adalet eşitliği, eşitlik hakkı

Hak O’nu, O; tevhidi hatırlatıyor.

Günbatımı yıldızları, yıldızlar ışığı,

Işık geceyi, gece karanlığı…

Karanlık mumu, mum aydınlığı,

Aydınlık kalbi, kalp Yâr’i

Yâr ise kavuşmayı, vuslatı hatırlatıyor….

Memdoğlu…