Ah Ney'im..!

Ney’im, Neyim! 

Ahh Ney’im?

Dokuz boğumlu halden anlayan,

Sırdaşım, gönüldaşım, dertli Ney’im

Bir sen, bir ben, bazen de Ney’im?

Ey Ney’im! 

Ben(miy)im Ney’im?

Üfledikçe hüzünlenen ve ağlayan,

Ben gibi inleyen, ses veren Ney’im?

Bu kadar dertli olduğunu, nereden bileyim?

Usulca!...

“Âşk” diyerek üfledim…

Neva vermedi, inledi Ney’im?

Öyle kederliydi ki tarif edebilecek, 

Anlatacak söz bulamıyorum,

Ney’le(ye)yim.

 “Neyimiz var?” demiyoruz…

Çok şükür, Ney’imiz var, üflüyoruz.

Ah Ney’im, benim Ney'im! 

Söyle bana! O’ndan başka sığınacak,

Tutunacak neyimiz var? Söyle Ney'im?

Memdoğlu...