Yalnızım…

Gönül ne makam istedi, ne de mevki.

Ne miskinlik, ne de şatafat,

Bakışlarında bir ışık, yüreğinde bir masal

Sadece Seni, sadece Seni…

Yine, yalnızım!

Turnalar gibi göçecek ne yerim, ne de yurdum var.

Bırak, bakmasın gözlerin gözlerime.

Yorgunum, sarmala şu sana meftun ruhumu

Ellerim ol, kollarım ol, cananım ol…

Hep yapayalnızım!

Bir rüzgârın esintisiyle yıkılmaktan korkuyorum.

Gölgem ol da gölgene tutunayım.

Tut elimden ki

Sen olmayan yalnızlıktan kurtulayım.

İstemem gülün çeşitlerini,

Kalbime ektiğin güllerinle yetinirim.

İstemen bu canda bir başka sıcaklık,

Üşüdükçe miras kalan sevginle ısınırım.

Yaralı gönlüme uzat ellerini,

Bir daha yalnız ve kimsesiz bırakma sevgilim.

Memdoğlu...