Acı!...

Mektup yazmışsın…

İyi etmişsin.

Okurken her satırını,

“Sevdaya düştüm,

Aşk ‘acı’sı çekiyorum demiş

Ve ‘acı’yı anlatın?” diye de not düşmüşsün.

Acı kederdir, yalnızlıktır.

Geçmişin izi, geleceğin sözüdür.

Acı, dilsiz bir yakarış, anlatılamayan duadır.

Acı bilir acının halinden,

Acıyı çeken bilir, acı (sızı)sından.

Özcesi!...

Her ruhun vardır bir acısı.

“Aşk acısı çekiyorum” deyip, “aşk”a iftira etme.

Kavuşmadır, vuslattır aşk.

Eğer acı verseydi aşk!

O’nun beytinde dillenir miydi?

İstenir miydi?

Aşk, aşk!

Hâlâ da “acı’yı tarif etmiyorsun?” diyerek, sitem etmişsin.

İstesek de ‘acı’na merhem olamayız?

Acısız yaşamadık ki hiçbir anı.

İşte öyle…

Memdoğlu...