BİZİM İSTASYON!

Mollasorik’in, Karaali’nin, Günbağı’nın,

Çekemen’in, Karagedik’in yolu, durağıydın İstasyon.

Trenlerin gelişini dört gözle bekleyen annelerin,

Babaların, eşlerin, çocukların özlemlerinin sonlandığı yerdin İstasyon.

Her yolcu trenini misafir ettiğinde, kuşların cıvıltısını andıran,

Köy çocuklarının “armut, armut, armut” diye cıvıldadıkları alanın adıydın İstasyon.

Askere gidecek gençler için ayrılıkların başlangıcı olan,

Tezkere almışlar için ise hasretin bittiği yerdin İstasyon…

Kimi zaman düğün, kimi zaman bayram,

Kimi zaman da cenazelerin güzergâhıydın İstasyon

“Şefkat”i sadece isminde barındırmayan,

O şefkati, bağrını açtığın misafirlerine de sunan,

Kimsesizlerin uğrak yeriydin İstasyon…

Hani, futbolda büyük karşılaşmalar,

Müsabakalar için kullanılan bir ifade vardı ya. “Derbi”

İşte, derbi karşılaşmalarına ev sahipliği yapan,

Bizlere derbi heyecanlarını yaşatan arenanın adıydın İstasyon…

Gecenin karanlığında çevremizi aydınlatan,

Korkularımızı yenmemize vesile tren seslerinin bize cesaret verdiği,

Işığın kaynağıydın İstasyon.

Bir efsane olmuş, bölgedeki tek ama uzun tünelin nuruydun.

Trenlerin, manevra yaparken soluklandığı, dinlendiği vadiydin…

Abdullah’ın, Hasan’ın, Mehmet’in, Mustafa’nın,

Adem’in Kemal’in Aziz’in, Hüseyin’in…

Bölgenin “Ekmek Teknesi”ydin İstasyon…

Yolcuların soğuk kış günlerindeki sığınağıydın, kalesiydin.

Her gördüğümde, yüreğimi sızlatıp hatıralarımı canlandıran,

Çocukluğumun, gençliğimin nişanesi İstasyon.

Bugün…

Peki ya bugün?

Ne oldu sana böyle?

Komşuların, dostların, yoldaşların nerede?..

Sinende barındırdıkların nerede?

Heyhat, heyhat...!

İstasyon o şaşalı; cıvıl, cıvıl günlerini mazide bırakmış…

İstasyonunun boynu büyük, istasyonunun yüreği yaralı…

Ata diyarı gibi  yapayalnız kalmış İstasyon.

Kimsesiz bir çocuk misali,

"Nerede arkadaşlarım, nerede kardeşlerim?

Nerede sevdiklerim" diye feryat ediyor İstasyon…

Şimdi!

Şimdi artık seni anlayabiliyorum.

Hüznünü, kimsesizliğini, yalnızlığını anlayabiliyorum

Sessiz çığlıklarını duyabiliyorum.

Sevdiklerini kaybetmenin ne kadar acı olduğunu,

Terk edilmeyi ben de biliyorum İstasyon!

Ayrılıkların, hüzünlerin, sevinçlerin ve kavuşmaların limanıydın sen.

O güzel günlerin şahidi İstasyon!...

Memdoğlu...