Ciğerparem!...

Seni kollarıma aldığım o ilk gün.

Daha dün gibi…

Bebeğim?

Sen dünyayla tanıştığında,

Ay ve güneş gülümsememi izliyordu.

Yeni yeni atmaya çalışırken adımlarını,

Benim ruhum, âlemin kapısına doğru yürüyordu.

Çiçek bahçelerini andıran o gamzeli gülüşlerin…

Zeytin karası gözlerinle bakarken bana,

Gökyüzünde uçan kuşlar bile

Mutluluğuma şahitti...

Bebeğim!

Küçücükken sen!

O masum, cennetsi kokunu çekerdim ciğerlerime

Ve açılırdı nefesim…

Şimdi…

Ne çabuk geçmiş o koca yıllar?

Bir kuğuyu andıran o beyaz kanatlarınla,

Yuvamdan uçmaya hazırlanıyorsun…

Kalbi merhamet baloncuklarıyla dolu şu “baban!”

Sevgiyle besleyip büyüttüğü gönül gülşenini

Gözyaşlarıyla ıslatır.

Bir bahçevan gibi, sabır ve şefkatle

Yüreğimde büyüttüğün o muhabbet güllerini,

Bir deste buse ve tebessümle sunuyorum.

Hüznün ruhumu sardığı,

Sessizliğin çöktüğü karanlık gecelerde

Sizleri tüm kötülüklerden korusun diye.

Dualarımı ulaştırıyorum Rabbim’e…

Memdoğlu...