Od’a Yandı...

Hüzünle nakşedip,

Prangalardan zincirlere vurarak,

Yüreğime gömdüğüm resmin yandı.

Geriye bir tek o sürmeli gözlerin kaldı...

Binbir cefa, zahmet, emek vererek,

Anahtarını Sevgili’ye teslim ettiğim

Gönlümdeki sermayem yandı

Biricik “hazinem” yandı….

Söz bitti, kalem tükendi

El yandı, tutuştu yürek yandı.

İnledim, ses verdim duyan olmadı.

Feryadım göklere dayandı...

Gönül denizindeki

Sevgi kelimelerimi yüklediğim,

Beyaz kâğıttan gemilerim yandı.

İçerisinde "Yâr" da vardı. O da yandı,

Od'a yandı...

Memdoğlu...