Anlatımı zor olsa da
Yalnızlığımızın tesellisidir…
Dört harften oluşmasına rağmen,
Aşk gibi,
O da bir heceden müteşekkildir.
Destanlara, hikâyelere, şiirlere, türkülere,
Şarkılara, ağıtlara konu olmuştur çoğu zaman.
Ekmek kadar zaruri, su kadar azizdir o
Kimden mi bahsediyorum?
Varlığı mutluluk, yokluğu hüzün veren “can”dır
dost.
Yani “dost”
Ne kırgınlık, ne de küskünlük,
Yeşermez dostun yüreğinde, dostluğun bahçesinde…
Dostluk,
“Dost” ile inşa edilen sevgi kulesinin adıdır.
O halde!
Dostluk, ahde vefa demektir…
Dostluk, dosta köprü olmaktır...
Dostluk, Dost’a yakin olmaktır…
Dost’un kalbine düştün mü?
Bak o zaman mesafeler nasılda kısalıyor.
Dost o kişidir ki.
Uykuda olduğun anlarda bile,
Uyumayıp, senin için dua edendir.
Öyle bir gönüle düş ki
Sana hep dostu hatırlatsın.
Öyle bir gönüle düş ki
İsmini Sevgili’ye sevdirsin.
Öyle bir gönüle düş ki
Seni hatırladığında kalbine huzur,
Gönlüne ferahlık gelsin.
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder