Hiç’lik Pınarı!..

Can, canana küser mi?

Nice “hiç”lik pınarında,

Canandan vazgeçer mi?

Cananı ateşten kuyuda bırakıp,

“Yok”luk ambarında “var”lık öğütür mü?

Yüreğini gecenin karanlığı kaplarken,

Hayallerinde ûkbayı saklayıp, sayıklar mı?

Can, ‘canım’ dedikçe…

Bağrına basıldığını hisseden canana…

Sırtını döner,

Acılar içinde bırakır mı?

Ömrünü “can”ın ömrüne verirken!..

“Hiç!” olmak için!..

“Var”lığında “yok”luğu arar mı?

Hiç’lik yolunda,

Can, cananı yorar, terk eder mi?

Visale hazırlanırken!..

Azıcık nazına küser mi?

Memdoğlu…