Serzeniş!..

Geceyi aydınlatan, ay gibiydi gözlerin.

Lâl oldu bak yüreğim…

Kâğıda dökülmedi, nazlandı kelimelerim.

Toprağın kavurduğu ağustos sıcağında,

Çaresiz kaldı,

Üşüdü tüm umutlarım.

Zindan oldu saraylar, senden ayrı düşende.

Soldu hayallerim…

Gözyaşın sarsın beni, veda ettiğin yerde.

Gündüzün buza kestiği zemheri ayazında

Vakitsiz açtı,

Bahçendeki çiçekler…

Yağmur yeşertemedi, çöle dönen kalbimi.

Sendin benim can özüm…

Sığınsaydım bir kalbe, güle leke düşerdi.

Pembe uçurtma ile uçarken gökyüzünde,

Karayel gibi esip,

Savurdun küllerimi…

Memdoğlu…