Kese
kâğıdından uçak,
Çamurdan
oyuncaklar yapardık…
En
lüks arabalarımız,
Asırlık
ağaç kökleri olurdu…
Sıcak
sac ekmeğine sürülmüş, şekerli;
Taze
tereyağlı ekmeği çok sever,
Arkadaşlarımızla
paylaşırdık…
Gökkuşağının
renklerine ip bağlar,
Rengârenk
hayaller kurardık.
Kavgayı
bilmez,
“Küs”
demeyi bile beceremez,
Küsemez…
Ser
verir, sır vermezdik.
Kelâmdan
çok, susmayı bilir,
Akşamı
iple çeker…
Radyoda
ki arkası yarınları dinlerdik.
Gaz
lambası ışığında kitap okur,
Ders
çalışırdık.
Yüreği
kocaman çocuklardık biz…
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder