Umut İşte!..

Yorgunum!..

Gökyüzünde rotasını kaybeden,

Uçurtma gibi…

Kırgınım!..

Dört bir yandan sıkıştıran hayata.

Isıtsa da güneş bedenimi!..

Çiğ yağmış, nasır tutan yüreğimin üstüne.

Uzaklara dalar, çıkmaz; gözlerim.

Samanlıkta iğne arar gibi,

Kim’i “kim?” diye bilmez, özlerim.

Umut işte, ekmeğe katık…

Umut işte!..

Yarısı içerde gömü,

Yarısı dışta batık…

Sen gittin gideli!..

İlmek ilmek dokur ellerim,

Hasreti ve yalnızlığı.

Geçtiğin yollarda gölgeni arar!..

Seni gözlerim.

Zamanın şahidi kaldırım taşlarına sor?

Hep sonbaharı yaşadı bu yürek.

Şimdi!..

Evet şimdi!

Umutla bekliyor…

İlkbaharı düş’leyerek…

Memdoğlu…