Ahh kalbimin sultanı!..
Kimse
bilemedi.
Ve
kimse anlayamadı.
Sadece
sen!..
Sen!..
Duvarlarını
sevgin ile ördüğün,
Aydınlığı
yüzünün güzelliği,
Işığı
o karagözlerin olan…
Bir
ev inşa ettin yüreğimde.
O
evin kapısı,
Kalbinin
sıcaklığı ve güler yüzündü.
Evin
misafiri gölgen ve hayalindi.
Çaresiz
kaldım işte.
Kalbimdeki
yara kanıyor…
Maalesef!..
Yine
kimse bilmiyor.
Hiç
kimse bilmiyor…
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder