Gökyüzüne Sor!?...

Mutlu olunca toprağa…

Üzülünce gökyüzüne bakardı.

Kuşlar ile uçmayı hayal eder,

“Gittiğiniz yere, beni de götürün!?” derdi.

Özgürlüğe uçmak,

Kavuşmak demekti gökyüzü...

Mavi bir düş, turkuaz örtü demekti.

Bulutlar sardığında ise

Hüzün ve gözyaşı demekti gökyüzü.

Bakarken gözlerime!..

“Toprak gibi

Bağrında ne çok giz barındırıyorsun!?” dedi.

Karanlığa müebbet ruhuma,

Aydınlığı göremeyen gözlerime,

Işık olur musun dedim?

“Bana değil, yüreğine sor?” dedi.

Gece,

Yıldızlara ve aya koynunu açan gökyüzü!

Gündüz güneşe muhtaç,

Bu yürek gözlerine.

Ey gözleriyle gökyüzünü kıskandıran sevgili!

Ay ve yıldızları kabul ettiğin gibi

Çocuksu hayallerimi de kabul eder misin?

Memdoğlu…