Yürek Yangını!...

Dışarıda kar, üşüyor memleketim…

Şahit olsa betondan yıkık duvarlar,

Seni anlatacak dil suskun…

Gülse o çocuksu gözler…

Gök kubbeyi saracak yürek yorgun…

Hayale dursa beyaz kardelenler,

Tebessümünde hüznün, acının izleri saklı…

Rüzgârda saçları uçuşan çocuk!...

Ninniler ağıtlara açmış kucağını…

Bir bir koparıldı kirpiklerinde açan çiçekler

Damladı toprağa uçurtmadan hayaller…

Sessizdi ay ve gece, telaşlıydı yıldızlar.

Yürekte bir fırtına, sancılıydı ruh

Ayaklar altındaydı, yeşermedi masumiyet...

Yaşayamadı çocukluğunu…

Özlem duydu maziye!...

Özgürlüğe olan sevdası!...

Yâr’e olan hasreti miydi bilinmez!?...

Alev alev yanıyordu yüreği…

Odayı ısıtan yürek yangını!...

Isıtır mıydı dünyayı?...

Memdoğlu…