Sadece Bir Hayal!...

Gün ağardığında!…

Gecenin bütün karanlığına inat, her şey güzel olacaktı…

Çünkü atılan her adım, umudun yolculuğuydu.

Görülen her yeşil, dokunulan her yaprak,

Koklanan her leylak huzur penceresini aralayıp, 

Ruhumuzu saracak, kokusunu bırakacaktı…

Rengârenk kuşların dillendirdiği şarkılar,

Dilimizden dökülen nağmelere heyecan katacaktı…

Kapanan göz kapakları aralandığında!...

Hayat yeni güne yelken açacak, her şey güzel olacaktı…

Çünkü hayat, paylaşılabildiği kadar güzel.

Irmaklardan denizlere dökülen suyun seslendirdiği şiir,

Sisli bir ilkbahar sabahında,

Sonsuzluğa yayılan taze ekmek kokusu,

Rüzgârla birlikte, kokunun en saf halini yeryüzüne yayacaktı.

O ruhta saklı duran!...

Sonu gelmez hayallerimiz gerçekleşecek…

Yaşanan mutluluk, gerçek mutluluk olacaktı...

Yağmur dindiğinde!...

Her damlası dünyamızı temizleyecek…

Temiz bir dünya, aydınlık yarınlar demekti.

Toprağa düşen yağmur damlalarının rayihası,

Bulutların izlerini sürecek…

Gökkuşağına, yıldızlara uzanan bir köprü kuracaktı…

Kuşların göç mevsiminde!...

Umutlarımız vuslata kanat çırpacak…

Olmadı, olmayacak, olamayacak…

“Adaletin” bizden uzak bırakıldığı bu âlemde,

Mutluluktan beslenen bir dünya beklemek!...

Belki de bir hayaldi…

Sadece bir hayal…

Memdoğlu...