Dilrûba!...

Ne gecenin derin sessizliğinde,

Ne gündüzün kalabalık sokaklarında!..

Ne de denizlerin çekildiği kimsesiz sahillerde arama hüznünü?

Çünkü hüznün hep benimle,

Yüreğimdeki saklı evde Dilrûba!...

Taşlarda hayat bulduk ya!...

Sen lâl, ben kehribar…

Lâl sabrın olurken, kehribar şükrüm oldu…

Çaresizlik mi?

İki taşın ortak haykırışıydı Dilrûba!…

Gönül, “Yâr!” diyerek inler ah û zar ile

Dil lâl olup sükût eder, sabr-ı sebat ile…

Yakamoz misali parlarken gözlerin karanlıkta…

Bir nazar-ı takdirin,

Kalbimi mecruh, ruhumu esir etti Dilrûba!...

Özlemin bu cana ateşler saçarken,

Sensiz ama seninle konuştum dün gece…

O selvi boyunu, o mah yüzünü…

Uzaklarda ararken yaşlı gözlerim,

Hayalimden bir an gitmez oldu Dilrûba!...

Memdoğlu…