Elveda Gökkuşağı!...

Güneşe perde olan bulutlar,

Bir kez daha çatmış kaşlarını…

Baharın doğum sancısı,

Zaten hüzünlü olan gökyüzünün

Rahmet gözyaşlarını dökmesine,…

Rahmet gözyaşları da

Dünyayı sarmalamaya hazırlanan

Altın kemerin oluşmasına vesile…

Yağmur damlalarının çığlığı olsa da

Gökkuşağı, çocuklar ile dans ediyor.

Masumiyetin nişanesi olan çocuklar,

Kuş seslerini andıran cıvıltılarıyla,

Gökkuşağının altından geçmek için

Koşuyor, gülüyor, eğleniyor,

Âleme renk katıyorlar...

Dünyanın farklı bölgelerinde,

Gökyüzüne kucak açan çocuklar,

Ya bir kör kurşuna kurban ediliyor…

Ya da kalbi körelmiş,

İnsan suretindeki canavarların kullandığı,

“Elma kokulu” gazları tadarak;

“Elveda Gökkuşağı!” diyemeden!...

Derin bir uykuya dalıyorlar…

Elveda masumiyetin sembolü çocuklar!

Elveda yağmurla gelen gelinlik!

Elveda gökkuşağı!

Elveda dünya!...

Memdoğlu...