Sonradan Öğrendim!..

Sonbahardı evet!..

Bir şafak vakti tan ağarırken,

Buğulanmış gözlerine esir düşmüştüm.

Buz tutmuş kirpiklerinde asılı kalmıştı ruhum.

Hazan sarartısında,

Gül ile boyun bükmüştüm.

Solma yüreğimin gülü, solma!..

Aşkın deminde kaybederken kendimi,

Solma ki seninle nefes alabileyim.

Vazgeçmek mi senden, ne mümkün?

Senin Leyla olman yeter mi?

Bak, ben Mecnun değilim.

Evet, bir seher vaktiydi.

Düştü gönlüme cemre,

Hiç izin istemeden.

Kilitlendi kalbine kalbim.

İmtihanmış, sonradan öğrendim?

Bitmesin diye, hep sessizce dua ettim.

Memdoğlu…