Korkma!...

Kıskandırırdı kelebekleri üzüm karası gözlerin…

Aydınlatırdı…

Hüzün ve hasret kokan karanlık odamı…

Acının kıyısında beslense de ruhumuz!...

Umuttandı…

Dua denizinde yüzdürmek için yaptığımız gemiler…

Rengârenk çiçeklerin hayat bulduğu ilkbaharda

Kendisini rüzgârın esintisine bırakan

Bir sonbahar yaprağı gibiydi yüreğim…

Gör(e)meyen  gözler için,

Bir şey ifade etmezdi karanlık…

Hissedebiliyorsan eğer,

Bak yüreğindeyim artık!...

Hadi ellerimi bıraktın!...

Gülmeyi unutup seninle hayat bulan

Yaralı yüreğime tutunsaydın,

Korkmasaydın yâr!...

Aşkta sadık isen

Aşk yolundaki eza ve cefaya da

Rıza göstermeli, sabretmelisin…

Korkma!...

Memdoğlu…