Renk değiştirmişti gece, karanlıktan da öte…
Sokaklar
sessiz, dilimde nadide bir beste
Ellerim
kimsesiz, ruhum çelikten kafeste
Yaktın
bir daha, bu kez aheste aheste…
Yine
yaktın, bu kez ateş ile değil…
Yaksaydın
kor ateş ile belki olurdum kül…
Kalbinin
soğukluğundandı yanışım.
Kül olamadı,
yandı; buza kesti bu gönül...
Yüreğindeki
tipiyi, boranı, kışı, bilirim…
Ansızın
bırakıp gittiğin gün yaşadım.
Âlemin
can bulduğu baharı mı?
İşte
onu bilmiyorum, hiç yaşamadım?...
Memdoğlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder