Kınalı Yürek!..

Yine hüzün çöktü geceme.

Yıldızlara ve aya anlattım,

Rüzgâra meydan okuyan zülüflerini.

Sessiz, sedasız ağladı,

Bir kez daha seni andı kalbim.

Yaşatmak için içimdeki seni!?.

Rüyalarıma sarıldım,

Tutundum kirpiklerine…

Aster çiçeğiyle süslenmiş bakır bir tepside,

Kına yakılmış yüreğim vardı.

Sundular, tutsağı olduğum gözlerine…

Sen bende yaşarken…

Ben, ölümü sevecek kadar yalnız…

Memdoğlu…