İncili Kaftan!..

Beden ülkesinin başkentinden vuruldum.

Merhem diye şiirler sürdüm yaralarıma.

Ağlasam ne fayda, gözyaşım ruhuma yudum.

Ben bende değilim; beni “ben”de arama.

Mutluluk, çalılardan bir duvarın ardında.

Gülleri gözlerimde cezbeye gelir.

Dikenleri battıkça kokusu damarımda.

Felç olan yitik sevdam aklıma gelir.

Kıymet bilen kullar yere göğe sığdırmaz.

Oysa o kıymettir kendi asıl değeri.

Ne yere ne göğe gönülden hâl sorulmaz,

İnsan özünde neyse, odur gerçek ederi.

Güneş olsan tepede, ineceksin yine de…

Zirveler kalmak için değil, aşılmak içinmiş.

Yolcusun, yola revan iki günlük gecede.

Pembe incili kaftan, meğer kefen içinmiş.

Memdoğlu…