Emanet...

Paha biçilmez bir değerdir emanet.

Sevdiğin ve sevildiğin gönülde yer bulduğun,

Al! Canım, kanım senin olsun dediğin,

Ebedi bir teslimiyettir emanet…

Gözlerinden akıttığın gözyaşı,

Dilinden düşüremediğin söz,

Teninden sakınıp, kefen olarak gördüğün

Siyah perdenin indirildiği, bir güneşliktir emanet…

Dikenli yollara koşarak çıktığın,

Kör kuyudaki kızgın ateşe düştüğün,

Rüzgârın bile esip söndüremediği,

Seni sonsuzluğa götüren, sessizliğin ismidir emanet…

Bakarken kıyamadığın,

Severken doyamadığın,

Yokluğuyla yoğrulup olgunlaştığın,

Uçsuz, bucaksız yangının izidir emanet…

Hazan mevsimi Sonbahar da

Ağaçlardan dökülen yaprakların

Toz bulutlarıyla uçuşarak fırtınaya dönüştüğü,

Ve Dünya’nın merkezine düşerken

Yeniden yeşeren, umudun adıdır emanet…

Memdoğlu…