Kıskandırırdı
kelebekleri üzüm karası gözlerin…
Aydınlatırdı…
Hüzün
ve hasret kokan karanlık odamı…
Acının
kıyısında beslense de ruhumuz!...
Umuttandı…
Dua
denizinde yüzdürmek için yaptığımız gemiler…
Rengârenk
çiçeklerin hayat bulduğu ilkbaharda
Kendisini
rüzgârın esintisine bırakan
Bir
sonbahar yaprağı gibiydi yüreğim…
Gör(e)meyen gözler için,
Bir
şey ifade etmezdi karanlık…
Hissedebiliyorsan
eğer,
Bak
yüreğindeyim artık!...
Hadi
ellerimi bıraktın!...
Gülmeyi
unutup seninle hayat bulan
Yaralı
yüreğime tutunsaydın,
Korkmasaydın
yâr!...
Aşkta
sadık isen
Aşk
yolundaki eza ve cefaya da
Rıza
göstermeli, sabretmelisin…
Korkma!...
Memdoğlu…
