Tenêtî!..

Ey delalîka dilê min!

Haya te heye ku

Kulek di nava dilê min de yê?

Were!..

Tu bi çavên xwe yên reş kula min derman bike.

Min bi helbest û çîrokên xwe dilê te hembêz kir.

Lê!..

Tu di xewek kur da bûy ku…

Dîsa bi xwe nehasiyayî.

Istirkan, çav diavêtên nava şevê.

Ewran, şewqa hîvê girtîbû.

Bayekî hunik bi rûyê min şa dibû.

Çilkên baranê serê min dişûşt.

Tenêtiya min, guhdariya dilê min dikir.

Min ho kir ku!.. 

Tu kulîlkek tuneye ku bi serê xwe veneke.

Min ho kir ku!..

Dara ku tenêtî nagihêje wê,

Ocaxa ku tenêtî neketiye hûndirê wê,

Û dilê ku tenêtiyê neşewitandiyê tuneyê.

Min ho kir ku!..

Tenêtî bi serê xwe evîneke tahlê.

Memdoğlu…

Köprü!..

Söyle Yâr!..

Susuzluktan mı bu seraplar?..

Sensizlikten damarlarım mı kuruyor ne?

Oysaki gözlerin ışık olurdu gözlerime.

Gör bak!..

Saçlarıma tel tel yağıyor karlar!..

Sam yeli misali...

Çarpınca yüreğime tebessümün,

Can bulur, huzura erişirdi ruhum.

Ansızın gittiğinde!..

Gezdiğin sokakları gökyüzüne boyadım.

Yüreğinden yüreğime köprü olur diye,

Tavan aralıklarına yıldızlar kondurdum.

Hakikat mi?

Gördüğüm bir hayal!..

Hissettiklerim bir vehimden ibaret.

Sırtımda iki kefesi ağır heybem.

Âlemden uzak, âdemden ırak;

Lamekân…

Sen’den sana uzanan…

Loş, gri ve sisli.

Kıldan ince, kılıçtan kesin o köprü…

Memdoğlu…