Sustum!...

“Sonbahar mı hüzün kokuyor,

Sessizlik mi?” dedi…

İkisi, dediysem de

En çok da “sensizlik” diyemedim…

Bak, sessiz sessiz geçiyor Sonbahar

Peki ya sensizlik!?...

Sensizlikten mi bilmiyorum…

Kalem boyun bükmüş, kağıt yetim…

Yürekten süzülen kelimeler öksüz…

Dil lâl, gözlerden elem damlıyor…

Ruh mu?...

O yine yalnızlık kokuyor…

Dışarıda yağan kar mı?

Yüreğe düşen kar mı?

En çok hangisi üşütür? dedim…

Acı bir tebessüm ile…

“Yüreğe düşen kar” dedi…

Ah!...

Yüreğin yüreğime akaydı keşke…

Akaydı da!

Sen ruhumu, ben acını çekeydim dedim…

O gülümsedi…

Ben sustum!...

Memdoğlu….